'zoals we zorgvuldig en
bewust de voeding kiezen voor het lichaam
zo leren we bedachtzaam de ware mentale voeding te herkennen
voor het innerlijke, de ziel'
We denken dat je sterk wordt van vasthouden,
maar soms word je dat van loslaten
Herman Hesse
Wees niet bang voor conflicten.
Soms botsen zelfs sterren.
Dat is hoe nieuwe werelden ontstaan.
Charlie Chaplin
Onze grootste angst is niet dat we onvolmaakt zijn.
Onze angst is dat we mateloos krachtig zijn.
Het is ons licht, niet onze schaduw die ons het meest beangstigt.
We vragen onszelf: "Wie ben ik om briljant te zijn, prachtig, talentvol,
fantastisch?" Maar wie ben je om dat niet te zijn?
Je bent een kind van God. Je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen
dienst.
We zijn allemaal bedoeld om te stralen als kinderen. Wij zijn geboren
om de glorie van God die in ons is te openbaren.
Die is niet alleen in sommigen van ons, die is in iedereen.
En als wij ons licht laten stralen, geven we onbewust andere mensen toestemming
hetzelfde te doen.
Als wij van onze angst bevrijd zijn, bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf
anderen.
een stukje uit de inaugurele rede van Nelson Mandela
“Werk alsof je geen geld nodig hebt
Dans alsof niemand naar je aan het kijken is
Zing alsof niemand naar je aan het luisteren is
Heb lief alsof niemand je ooit gekwetst heeft”
auteur onbekend
Schoonheid is
het wachtwoord
van de zoeker
Imayat Khan
Laat je verleiden
door de schoonheid van woorden
die zinnen worden en teksten;
laat ze voeding zijn
van je denken
en zuurstof voor je bloed
en een sleutel
voor het mysterie van je Ziel.
M. Thijs
In de wereld van de kennis voegt men elke dag iets toe.
In de wereld van de Tao laat men elke dag iets los.
Lao Tse
Rustig zitten, niets doen
de lente komt vanzelf
het gras groeit vanzelf
(auteur onbekend)
Als je een schip wil bouwen,
breng dan geen mensen bij elkaar om hout aan te slepen,
verdeel het werk niet voor hen, geef geen orders.
Neen, leer hen te verlangen
naar de onmetelijke uitgestrektheid van de zee.
Antoine de Saint-Exupéry
Zoals dit ene blad, losgeraakt
vanuit de top van een beuk,
in volkomen windstilte vallend,
zich nog om en om wentelt
in de lage zon van november,
met alle lente- en zomerdagen
en nachten onder bruinverkleurde
huid en ik het één meter boven
aarde met vlugge hand van
voorspelbare ondergang red.
Zou zo ook een hand ons ooit?
Marc Tritsmans